Rita Camphuijsen

Deze expositie toont een aantal werken die ik wel eens voor het gemak, mijn “diepzinnige schilderijen” noem.

De onderwerpen zijn gekozen naar aanleiding van belevenissen die ik heb gehad. Het zijn ook mijn impressie van passages uit levensverhalen. Wanneer ik aan het schilderen ging kreeg ik ook het idee dat de verhalen die ik centraal stelde herkenning kunnen geven aan anderen. En het begrip en inzicht dat ik ervaar in het verhaal van een ander, als het schilderij daarover gaat, kan ook bijdragen aan het begrip van mensen die mijn schilderij zien. Ik wil wel graag dat het persoonlijke verhaal ook de herkenning voor anderen in zich draagt.

 

Denk bijvoorbeeld aan vluchtelingen problematiek, de ontwikkeling van je kind, de worstelingen in het volwassen worden.

 

 

 

 

Maar ook de glorie momenten. Actuele thema’s komen ook aan de orde in mijn werk zoals het leven van een transgender, zoals mijn dochter voor mij een voorbeeld is, van een jong mens, dat in de spanning met verwachtingen van “de omgeving” in een dieptepunt belandde, maar naar mijn gevoel daaruit verrees als een Feniks uit de as.

 

Zelf ben ik ook moeder ik had fantasie hoe het leven later zou zijn, en nu ontwikkelen mijn drie kinderen ieder een heel uniek pad, met ieder een eigen levensloop. Ik vind het mooi omdat “uit” te schilderen en hoop dat ik andere ouders kan aanspreken en bemoedigen, omdat niet iedere levensloop gemakkelijk is.

Toen mij gevraagd werd te exposeren bij PCB zag ik het als een uitdaging daarvoor passende werken uit te kiezen. En ik realiseer me goed dat vaak in het proces van een uitvaart, iemands levensloop ter sprake komt. Nabestaanden reflecteren op het leven van de geliefde die dit aardse bestaan achterliet. Tegelijkertijd doen mijn schilderijen een appel voor de mensen die nu in het volle leven staan, om de diepere betekenis van schijnbaar alledaagse beelden te doorvoelen. Denk aan het beeld van de vrouw in de trein. Leven is ook op reis zijn, zo heb ik het mijzelf wel eens gedroomd. Ieder leven, iedere reis is verschillend. Ook hoe je reist is verschillend. Soms zit je stil in een trein, op weg naar een belangrijke gebeurtenis, en nog vol van ervaring van het traject eraan voorafgaand.

 

De schilderijen op deze expositie wil ik graag toelichten op een lezing op 2 oktober. En dan ben ik ook benieuwd naar de respons en gedachten en ervaringen van bezoekers bij de schilderijen hebben.

Het is al gebeurd dat één van deze schilderijen is gevoed en beïnvloed in de verwerking door het verhaal dat een schrijfster kreeg bij één foto die ik maakte ergens onderweg. Ze vroeg mij of ik die foto ging schilderen. Dat doe ik doorgaans niet op die manier, maar het feit dat het haar inspireerde tot een verhaal, inspireerde mij tot het schilderij “waarheen”. ( zie: https://schilderijenenverhalen.wordpress.com/verhalen/avondpaginas/ )

Gedurende de expositie schrijf ik om de zo veel tijd een stukje naar aanleiding van een schilderij die in de expositie te vinden is op een blog die ik al een aantal jaar bij houdt. Ik houd er niet zo van een schilderij te verklaren, als iemand me het vraagt “uit te leggen”. Ik heb het liefste dat een schilderij voor zichzelf spreekt, en al het iemand aanspreekt en het weerklank heeft. Dat kan iets anders zijn dan wat ik zelf in het beeld legde. Maar, ik vind het leuk om te praten over mijn belevenissen, en wat mij er toe bracht om een schilderij te maken voor mensen die echt nieuwsgierig zijn. En die willen mee beleven welk gevoel in het schilderij verwerkt is en wat er teweeggebracht word.

 

Ik maak niet alleen “diepzinnige” schilderijen zoals nu op deze expositie te zien zijn. Ik maak wel altijd schilderijen waar ik een persoonlijke belevenis bij heb. Dat kan een gevoel van schoonheid, of verwondering, of dankbaarheid zijn.

Sommige schilderijen maken mezelf gewoon vrolijk, of bewaren voor mij een belangrijke kwaliteit die ik in mijn leven nodig vind. In een schilderij, kan ik er al schilderend in terug komen, in dat gevoel. En een toeschouwer kan er op reflecteren, het navoelen.

Een overzicht van mijn werk is op dit moment ook te zien in het Diakonessenhuis in Zeist, daar hangen veel door de natuur geïnspireerde schilderijen. En het is een greep uit mijn collectie, schilderijen die veelal in een bepaald thema passen. Ook zijn daar portretten te zien, waar ik helemaal vrij was ze zo te schilderen zoals ik leuk vond. Want portretten in opdracht heb ik uiteraard niet meer in bezit en zijn tot stand gekomen in overleg met de opdracht gevers. Dat kunnen iemands kinderen zijn, of een dierbaar familielid, soms omdat deze overleden is en op deze manier er een mooie herinnering overblijft voor de nabestaande.

Ik werk hoofdzakelijk met olieverf, maar heb ervaring met meerdere mediums.

Volg mijn blog op www.camphuijsen-art.nl

En voor de mensen die social-media gebruiken ben ik te vinden op: https://www.facebook.com/camphuijsenartsite

---

To get acquainted

For the visitors of the exhibition "Life course"

An impression of the exhibition at PCB Uitvaartwinkel, Uilepad 1, Bilthoven
This exhibition shows a number of works that I sometimes call "mystifying paintings" for convenience.
The topics have been chosen in response to experiences that I have had. It is also my impression of passages from life stories. When I started painting, I also got the idea that the stories that I put in the center could give recognition to others. And the understanding and insight that I experience in the story of another, if the painting is about it, can also contribute to the understanding of people who see my painting. I would like the personal story to carry the recognition for others as well.

Consider, for example, refugee problems, the development of your child, the struggles in becoming adult.

But also the glory moments. Current themes are also addressed in my work such as the life of a transgender, as my daughter is an example for me, grown up as a boy, struggling to be known as a young man, then ended up in a low point in life, because of the tension, with expectations of "the environment", but to my feeling, arose from this struggle, as a Phoenix from the ashes. Phoenix is also a symbol for female energy.

I myself am also a mother, I had fantasy how life would be later, and now my three children each develop a very unique path, each with its own life course. I think it's beautiful because "out" to paint and hope that I can speak to and encourage other parents, because not every life course is easy.
When I was asked to exhibit at PCB, I saw it as a challenge to choose suitable works for it. And I realize that often in the process of a funeral, someone's life course is mentioned. Relatives reflect on the life of the beloved who left behind this earthly existence. At the same time, my paintings appeal to the people who are now in full swing, to feel the deeper meaning of seemingly everyday images. Think of the image of the woman in the train. Life is also traveling, that's how I have dreamed myself. Every life, every journey is different. Also how you travel is different. Sometimes you stop in a train, on the way to an important event, and still full of experience of the process before.

https://www.camphuijsen-art.nl/kunstwerk/150963060_Onderweg.html
I would like to explain the paintings on this exhibition to a lecture on 2 October. And then I am also curious about the response and thoughts and experiences of visitors to the paintings.
It has already happened that one of these paintings has been nourished and influenced in the processing by the story that a writer received from one photo that I made somewhere along the way. She asked me if I was going to paint that picture. I usually do not do that that way, but the fact that it inspired her to create a story inspired me to the painting "where to go". (see: https://schilderijenenverhalen.wordpress.com/verhalen/avondpaginas/)
During the exhibition I write a bit of time for a piece that is to be found in the exhibition on a blog that I have been tracking for a number of years. I do not like to explain a painting if someone asks me to "explain" it. I prefer that a painting speaks for itself, and appeals to everyone and has the resonance. That can be something else than what I put in the picture myself. But, I like to talk about my experiences, and what prompted me to make a painting for people who are really curious. And they want to experience what feeling is incorporated in the painting and what is brought about.

Camphuijsen Art's Atelier
I do not only make "profound" paintings as can be seen at this exhibition. I always make paintings where I have a personal experience. That can be a feeling of beauty, or wonder, or gratitude.
Some paintings simply make me happy, or for me I retain an important quality that I find necessary in my life. In a painting, I can already get back in that painting, in that feeling. And a spectator can reflect on it, rinse it.
An overview of my work can also be seen at the Diakonessenhuis in Zeist, where there are many paintings inspired by nature. And it is a selection from my collection, paintings that often fit into a specific theme. There are also portraits to be seen, where I was completely free to paint them as I liked. After all, portraits on assignment are no longer in my possession and have been realized in consultation with the commissioners. That can be someone's children, or a dear family member, sometimes because it is deceased and in this way a nice memory remains for the next of kin.
I mainly work with oil paint, but I have experience with multiple mediums.

Follow my blog at www.camphuijsen-art.nl
https://www.camphuijsen-art.nl/blog.html
And for people who use social media, I can be found on: https://www.facebook.com/camphuijsenartsite