De nieuwe Camphuijsen

De Nieuwe Camphuijsen

Toen ik 12 augustus besloot om me op te geven voor #de-Nieuwe-Vermeer wilde ik dat om dat het me een uitdaging vond om een nieuw werk te creëren en om in de geschiedenis te duiken waarbij ik deze keer de kunstenaar Johannes Vermeer aan een studie onderwierp.
Wat er ook zou gebeuren, ik wilde er zelf vooral plezier aan beleven en me uit mijn eigen comfort zone lokken. Dat is denk ik wel gelukt.

Het maken van een straatje trok me het meest aan. Ik ben me gaan verdiepen in het leven en het werken van Johannes Vermeer en heb daarvoor enkele boeken goed bekeken en gelezen. Daarnaast kwam ik op het internet veel informatie tegen waaronder een interessante Blog van Martin van Eck, die in 2016 over een onderzoek naar het tweede straatje schreef en wetenschappelijke studies vergeleek. Ik volgde zijn gedachten-gang en afwegingen en ontwikkelde er zelf gedachten over. Ik ben voor de derde keer naar Delft gegaan, de tweede keer dat ik ook ging vanwege Vermeer. Nu ging ik op zoek naar de omgeving en sporen uit de historie. Ik besloot dat ik de Vlamingstraat als onderwerp zou nemen. Gewoon mensen leven van kleine ondernemers. En bedacht hoe  Vermeer voor het huis zou hebben kunnen zitten van een bevriend kunstenaar met wie hij over perspectief sprak. (nr. 61/62) Kijkend naar schuin aan de overkant, naar het huis van zijn zuster. Waar later ook zijn moeder introk. In dat huis was een bedrijf dat bekend was vanwege zwart ebbenhout, populair voor schilderijlijsten. Ik bedacht op een keer, mijn eigen lijstenmaker te benaderen als model. Met lijsthout liep hij voor mij zijn winkel in en uit. Ik hoefde hem alleen nog 17e -eeuwse kleding aan te trekken. Ik speurde bij alle onderdelen naar de geschiedenis en bronnen van bouwkunst etc. En leefde me in hoe de mensen zouden leven. Ik wilde ook de rustige verstilde sfeer van Vermeer inbrengen. Verder is het toch gewoon mijn werk met zelf bedachte huizen, op de plaats gevonden in de Kaart figuratief. Rekening houdend met de plaatsing van toen en op basis van de gevonden gebouwen heb ik dit ingeschilderd in het schilderij. Het was een avontuur om de bronnen en reverenties, te onderzoeken en de historie te plaatsen in het perspectief van nu. Zoals ik deze zomer in de Vlamingstraat stond vond ik historie en bracht het in mijn licht.

Mijn recreatie van “een schilderij met enige huizen” één van de missende schilderijen van Vermeer met een stadsgezicht.

12 Augustus zette ik twee werken op. Ik moest overigens eerst wachten op een bestelling van een canvas dat aan de vereiste afmetingen voldeed van de uitdaging van het programma. Maar uiteindelijk zorgde ik eerst dat het straatje van Vermeer gereed kwam.

Vervolgens was ik helemaal geinspireerd geraakt om nog meer beelden uit Delft te schilderen. En om daar het licht en de gemoedelijke sfeer van het leven in een stad met veel geschiedenis te treffen.