Rita Camphuijsen

zomertijd

Afgelopen weken ben ik met veel druk geweest. Dat was niet allemaal het werken aan een schilderij. Nog steeds heeft mijn project Wilhelmshöhe nog de aandacht. Maar de warmte in het atelier vertraagd het wat.

Verder zitten er aan het kunstenaar zijn ook zakelijke en administratieve bezigheden vast, daar heb ik bij het derde kwartaal ook een flink aantal uren in gestopt. Vasthoudend ingewikkelde handelingen me eigen maken hielden me de spiegel voor. Maar ik ben bereid om bij te leren.

Lees meer >> | 580 keer bekeken

Uitveerkoren schilderijen

Uitverkoren schilderijen

In elk schilderij leg ik een bepaald gevoel of beleving. Daarvan vind ik het mooi als ik kan communiceren via het doek. Natuurlijk heeft ieder een eigen associatie met het beeld op het doek. Maar mooi en bijzonder als het herkend en verstaan word. Zo gingen afgelopen maand weer twee schilderijen het atelier uit. Één is er naar Zeist gegaan waar het de wachtkamer in een fysiotherapie ruimte op is gaan luisteren. Er werd mij gezegd dat het licht en ook rust uitstraalde wat daarmee goed past in de wachtruimte.

En via internet volgde iemand mijn werken aan een project over de waterwerken in Kassel. Deze werken geven mij de gelegenheid schilderijen te maken met het thema water, als symbool voor verschillende emoties. Ik werk eigenlijk toe naar een serie om een thema expositie mee in te richten. Maar in Amerika was een vrouw getroffen door de eerste in de serie. Dan maar niet voor de expositie en zo verhuisde het naar Tennessee, waarvan ze, naar ze later schreef vreugde tranen kreeg van het schilderij in het echt.

Zo zijn dan weer twee schilderijen uitverkoren om iemand gelukkig te maken. Bijzonder wel

Lees meer >> | 648 keer bekeken

Schilderijen vinden een plek

Schilderijen vinden een plek

Het was een mooi begin dit jaar.

Eind vorig jaar en begin dit jaar heb ik een aantal schilderijen in opdracht mogen maken.

Het was een mooie uitdaging om portretten te schilderen van mensen en dieren die ik pas leer kennen door met de opdrachtgevers te spreken en de foto’s te bekijken die als referentie dienden voor mijn te portretteren onderwerpen. Al schilderend voel ik ze tot leven komen. Mooi dat de opdrachtgevers en in wanneer het als geschenk bedoeld was, de ontvangers die verblijd werden.

Begin dit jaar heb ik een zelfportret gemaakt in het kader van het Rembrandt jaar en een portret van mijn dochter, welk portret geïnspireerd was door de overgeleverde opvattingen van Frans Hals. Die vaak mensen schilderde die lachend in jouw richting keken. Gewoon mensen die hem boeide of raakte. Ik had ze gemaakt als reactie op oproepen van de media om een werkstuk in te leveren voor publieke groepsexposities. Ze zijn daar niet terecht gekomen. Maar voor mij zijn het mooie markerings -schilderijen in mijn eigen geschiedenis, zij vinden een plek in mijn eigen collectie familie portretten.

Zie pagina Portretopdrachten

Lees meer >> | 610 keer bekeken

Waterwerken in Bergpark Wilhelmshöhe

Het eerste schilderij voor een serie die geInspireerd is op het werelderfgoed in Kassel is gereed.

Voor mij een heerlijke gelegenheid om verder me te verdiepen in het thema water. Maar dan nu geInspireerd door de stroom water die langs de bergwand geleid wordt door verschillende waterwerken. Een rijke geschiedenis, I een omgeving waar de natuur zijn relatieve gang mag gaan rond de constructies van grote landschaps architecten in de geschiedenis.

Lees meer >> | 634 keer bekeken

Nieuwe uitdagingen

Goedemorgen allemaal,

(english beneeth)

Het is weer een tijdje geleden dat ik een stukje schreef voor mijn BLOG. Het werd wel weer eens tijd om wat te schrijven over wat me bezighoud en wat mijn bronnen van inspiratie zijn op het moment om te schilderen.

Mijn atelier heb ik al een aantal weken niet kunnen bezoeken, waardoor mijn project “Wereld erfgoed” en meer specifiek op dit moment, “de Waterwerken van Kassel” een tijdje moet stilliggen. Feit is dat ik 3 januari aan mijn heup geopereerd ben en daarom genoodzaakt thuis geduldig te revalideren. Ik maak het beste van deze tijd, en doe trouw mijn oefeningen, afgewisseld met rust en dagelijkse wandelingetjes.

Heel graag echter wilde ik de tijd ook invullen met schilderen en voordat ik me een idee had gevormd, werd ik getipt over een “wedstrijd” met een bepaalde opdracht-omschrijving die me nieuwsgierig maakte. Ik lag, kort na de ingreep in mijn heup, thuis (vrij passief) op mijn revalidatie bed, toen ik het Messenger bericht binnenkreeg: “Heb je gezien dat…. Echt wat voor jou..?!” Uuuh dacht ik.. (het was nog geen twee weken na mijn operatie) dat komt even onverwacht, dus geprikkeld tot plannen en actie moest ik toch nadenken, omschakelen en de informatie opzoeken die ik nodig had om de vraag in te schatten. De volgende dag toen er twee collega’s op ziekenbezoek waren, had ik inmiddels al wel de website gevonden en was het creatieve proces in mijn gedachten in gang gezet. Maar al pratend en vertellend van wat mij bezighield tijdens mijn aan huis gebonden zijn, zo zonder verdere verplichtingen buitenshuis, vormde zich mijn plan. Ik beginnen aan de opdracht en maar zien of ik het op tijd zou redden. Dan had ik in ieder geval iets nieuws uitgeprobeerd.

Nu sta ik, in deze periode na een periode van veel stress rond mijn verzuim periode bij de organisatie waar ik in dienst was als thuisbegeleider op een kruispunt in mijn leven. Januari 2019, voor mijn andere werk ben ik op een ander spoor terecht gekomen en moet er na mijn revalidatie een plan komen over wat ik tot mijn pensioen het beste voor werk kan doen. De schoorsteen moet roken en maatschappelijk heb ik verplichtingen. Maar de eerste zes weken moet ik in eerste instantie aan mijn eigen mobiliteit werken. Dus nadenken aan mijn andere werk staat op een zeeeeer laag pitje, eerst maar tijd voor mezelf en er het beste van maken.

En dus redeneerde ik: Een nieuw jaar geeft nieuwe mogelijkheden, een mini-atelier was ingericht op een kamer boven en ik kon de trap inmiddels weer op. Ik kreeg veel zin om me te laten prikkelen tot iets nieuws. En zo kwam het dat ik gehoor gaf aan de oproep tot een schilderij dat geïnspireerd was door één van de kunstenaars cq. Oude meesters zoals zij behandeld waren in een kunstprogramma. Ik vond bij uitzending gemist een aflevering over een werk van “Frans Hals”. En in het algemeen werd veel informatie gegeven over zijn werk en werkwijze in het algemeen en de onderwerp keuze.

Toen al snel wist ik het, mijn onderwerp en een kijk in mijn leven anno 2019 en een uitdaging eens een andere insteek te proberen. Ik zou een portret gaan schilderen op een wijze waarop ik dat nog niet eerder gedaan had. Ik zou een onderschildering maken een opzet in potlood en opgeschilderd in monotone kleuren om het daarna te “doodverven” voordat ik aan het aanbrengen van kleur zou beginnen. Frans Hals heeft veel mensen geschilderd met aandacht voor hun karakter en persoonlijkheid, het zijn vaak lachende mensen, die de beschouwer lijken aan te kijken.

Ik wist mijn model! Mijn dochter, die haar eigen weg in het leven heeft gekozen en in transitie is gegaan. Zoals ik al eerder schilderde als een Feniks uit de as leefde ze met haar creativiteit uit tot een volwassene. Mensen die willen volgen hoe zij haar ontwikkeling laat zien in video’s over haar creativiteit creaties, acrobatiek en freerunnen naaldkunst etc, moeten maar eens op you tube googelen naar Animated steps.

En zo is mijn eerste schilderij in 2019 tot stand gekomen en heb ik geprobeerd het in te zenden zenden voor het programma “Het geheim van de meester”

En de kop is er af voor het komende jaar. Mijn focus ligt op het maken en naar buiten brengen van schilderijen over onderwerpen die mij ontroeren, boeien of enthousiast maken.

Over mijn volgende project, thuis in mijn revalidatie tijd de volgende keer.

Good morning all,

It has been a while since I wrote a piece for my BLOG. It was time to write something about what occupied me and what my sources of inspiration to paint are at the moment .
I have not been able to visit my studio for several weeks, so my project "World Heritage" and more specifically at the moment, "the Water Works of Kassel" has to be idle for a while. The fact is that I am operated on my hip on January 3 and therefore I need to be patiently rehabilitating at home. I make the best of this time, and faithfully do my exercises, interspersed with rest and daily walks.
I really wanted to fill the time with painting and earlier I was given an idea, I was tipped over a "contest" with a certain assignment description that made me curious. It was only shortly after the procedure in my hip, that I layed on my rehabilitation bed at home (quite passively) when I received the Messenger message: "Did you see that .... Really what for you ..?! "Uuuh I thought .. (it was less than two weeks after my surgery) that came just as unexpected, so I had to think it over. I had to make up my mind, switch over to becoming creative and productive again, instead of being a patient. Shortly after I fond the information I needed to estimate the demand.

Lees meer >> | 1639 keer bekeken

Preparations

It is in November, a newsletter has already been sent about the upcoming exhibition. The start date was introduced three years ago, but the first preparations have been made, such as arranging transport. I also need the help of someone with a van to transport the painting of the bathing highlanders to the hospital. And also the painting 'wandering' is quite big for a persons car And since I do not drive a car myself, it is always a matter of puzzling when my work can be transported. So that is 6 December.

World Heritage

Furthermore, I started a project in which I first want to incorporate my memories of the large waterworks in Kassel into a number of paintings. I want to capture the atmosphere in a number of realistic paintings. And then I hope that I will be inspired by making variations on a theme. It turned out to me that these water works at Wilhelmshöhe in Sauerland are part of the world heritage that UNESCO has on a list and strives to preserve and maintain many cultural expressions (and more). The Amsterdam canals are also an area that belongs to the world heritage. I painted "my old Amsterdam". The Wadden Sea Region has also inspired me to work on a number of works. Thinking through this fact, I came up with the idea to work on an exhibition once with different paintings inspired by a number of places I've visited on the list. Maybe it will be a duo-exhibition with my girlfriend that I also lit with my idea. So it may well happen that we are looking at the list: "Hey, I would like to go there someday" I show the first works in the making below.

Lees meer >> | 688 keer bekeken

Voorbereidingen

Het is iniddels november, er is al een nieuwsbrief verzonden over de komende expositie. De begindatum was drie jaar geleden ingevoerd, maar de eerste voorbereidingen zijn getroffen, zoals ook het regelen van vervoer. Ik heb nameljk de hulp nodig van iemand met een busje, om het schilderij van de badende hooglanders naar het ziekenhuis te vervoeren. En ook het schilderij 'ver'dwalen is best groot vor een personen auto En aangezien ik zelf geen auto rijdt is het dus altijd even puzzelen wanneer mijn werk vervoerd kan worden.en dat is dus 6 december geworden. Maar het is nu geregeld. De ochtend van 6 december gaan we de expositie in het Diak te Utrecht inrichten.

Lees meer >> | 633 keer bekeken

Exhibition Liefecourse and "Where to"

When visual arts and writing meet, special creations can arise.

Corrie van Os, as a writer, was inspired by paintings by Camphuijsen Art

Small jewels came out of her pen. They can be seen on the website: https://schilderijenenverhalen.wordpress.com/

The firs

Lees meer >> | 624 keer bekeken

Expositie levensloop en

Wanneer beeldende kunst en schrijfkunst elkaar ontmoeten kunnen er bijzondere creaties ontstaan.

Corrie van Os heeft als schrijfster zich laten inspireren door schilderijen van Camphuijsen Art

Er kwamen kleine juweeltjes uit haar pen gevloeid. Zij zijn te zien op de website: https://schilderijenenverhalen.wordpress.com/

Het eerste verhaal ontstond toen Corrie een door mij gepostte foto zag en mij vroeg of ik die ging schilderen. Nu ga ik niet zo maar een foto na schilderen, maar maak ik wel foto’s van plaatsen die mij inspireren en een emotie geven. Later kán ik ze wel gebruiken als referentie foto om het gevoel en de visuele werkelijkheid met behulp van de digitale momentopname al schilderend te verenigen. In dit geval ontstond aan de hand van de foto een schilderij toen ik me door het verhaal dat Corrie schreef bij een foto liet inspireren. Het schilderij is naar het verhaal aangepast en de associaties die ik al schilderend kreeg heb ik er ingevoegd. Zo is het schilderij inmiddels een uniek werk geworden met elementen uit de inspiratie van Corrie en mij.

Ik heb het zo geschilderd dat een ander zich er ook weer kan laten inspireren om daar een eigen verhaal bij te bedenken. Of het roept herinneringen op aan.. toen..  dat persoonlijke moment, dat de beschouwer raakte.

En ik vind dat mooi, dat mijn schilderijen iemand kunnen aanspreken, een beleving oproepen. Waarbij dan misschien ook een emotie verwerkt kan worden. En bij kan dragen aan iemands welzijn.

Waarheen

”Waarheen” olieverf schilderij

Zo is het, je bent onderweg, alles is onderweg, ergens heen en je komt ergens vandaan. Alles heeft zijn eigen verhaal en maakt zijn eigen reis. Mens en dier en de natuur. Samen ontstaat een sfeer, die mij als schilder pakt en een ander inspireert.

Bijvoorbeeld tot een verhaal. [door: Corrie van Os]

Avondpagina’s

Alles was opgeruimd. De laatste spullen waren meegegaan in de vrachtwagen. Dit was de laatste keer dat ze bij de bushalte stond. De laatste keer in Westbroek. Ze dacht erover na. Twaalf was ze, toen ze voor het eerst de bus naar de stad nam, samen met haar grote broer. Geweldig had ze het gevonden. Al die winkels. Al die steegjes. Ze had er weken op geteerd toen ze weer thuis was. Later kwamen de vriendjes. Even oud als zij, dus nog geen rijbewijs. ‘Op tijd thuis zijn, denk aan de laatste bus.’ Ze hoorde nòg de vermaningen van haar ouders. Je had toen nog geen nachtbus. Dus net als het interessant werd, moesten ze alweer naar huis. Ze had niet geweten hoe snel ze naar Utrecht moest verhuizen, toen ze eenmaal werk had. Natuurlijk kwam ze wel regelmatig thuis. Maar ook dat was minder geworden.

Tot dit laatste jaar. Haar moeder was erg ziek geweest en wilde niet naar een verpleeghuis. ‘Waarom? Jij bent toch verpleegster? Ik betaal je wel, als dat het is. ’Natuurlijk was dat het niet geweest. Maar, verpleegster of niet, wil je echt al die rimpels op het lijf van je moeder zien? De littekens van de operaties? Ach, dat was het niet eens geweest. Ze wilde niet de aftakeling van haar moeder van zo dichtbij meemaken. Dat ze begon te plassen zodra haar billen de wc raakten, zelfs al zat het wc-deksel er nog op. Of dat ze haar luier onder poepte en jij dat kon opruimen. Die grote, sterke moeder van vroeger, teruggebracht tot een hoopje mens. Haar moeder had haar altijd beschermd tegen de grote boze wereld. Ze had pal vóór haar gestaan. Tot het niet meer kon.

Ze kon het niet meer tegenhouden dat haar grote dochter de verkeerde beslissingen nam. Zich pijn deed. Gelukkig trouwde en gelukkig scheidde. Ze was net zo afhankelijk van haar dochter geworden als haar kleine baby vroeger van haar afhankelijk was.

Soms liepen ze samen naar de bushalte. Daar konden ze het beste de luchten zien, zei haar moeder altijd. De stralende zon of, zoals nu, de dreigende wolken. Bij dreigende wolken waren ze meteen weer teruggegaan. Ondanks de vele verzoeken van het dorp was er nog steeds geen bushokje. Omdat de vandalen het maar zouden kapotmaken. Een maand geleden was haar moeder gestorven. Haar broer was overgekomen uit Amerika. Samen hadden ze alles verdeeld. Zijn spullen waren al onderweg naar de overkant van de oceaan. Twee weken geleden hadden ze afscheid van elkaar genomen. ‘En denk eraan, deze zomer kom je naar ons toe,’ had haar broer nog eens gezegd. Ja, dat kon nu. Geen zieke vader, geen zieke moeder, geen veeleisende echtgenoot. Ze voelde de eerste druppels op haar gezicht. In de verte kwam de bus aanrijden.

Door Corrie van Os

Lees meer >> | 812 keer bekeken

Being moved

That is now beautiful from such a day. First one Response, by mail, that's still quite anonymous, a name, a person, someone unknown who suddenly sends a message. The message came through my website and it was someone who visited my Exposition in the hospital. She did herself feel touched and stirred by a painting of mine.

Daily life

I experience my experiences privately, inside. My eyes meanwhile wander round in the world I am in. And I consume my impressions very visually. I have a job and spare time while I visit different places where I am touched and moved. Sometimes simple or with a combination of emotions. My job in homecare, where I meet people at home, demands guiding,  I connect and communicate with words, listening and talking or taking action. Doing things, making plans, motivating people to take initiative, inspire them and so on. while then in the other time I like to be in nature, to go to my work or back home I am on the bike, and often on route. This allows me to let my thoughts run free, while looking around where I notice forms, structures light and air etc.. But on trips In weekends or during holidays I can go further from home and absorb more quiet impressions take the time to see other things. And visit place I like. To hike or just sit and enjoy.

The Moddergat and Paes,

If you want to know the place, go Read about it here.

It was a place where I sat on the dike with my partner. We had our easels with you and I made a small cloth on location. They too. And we made pictures, come home I wanted to stay with that feeling of this holiday, and I want to be able to do something of "communicating". I had a private feeling, but by painting I look for something universal, something that I For example this place, this Historical area but also this particular nature see. It reflects and me, evokes an emotion and inspires it. So I came to this canvas.

Every man is different, for example, Dinie also made a painting inspred by  "Het Moddergat " it reflects hér feelings and it also appeals to people. So it could happen that her canvas North Holland Moved for a special exposition on the waxing water of the Netherlands. Every person has an feeling, its own expression. How one works more abstract, the other more realistic. Just how your nature is.

With my background of the Youth Federation of Nature Studies, I have also developed a certain view at nature. and learned how important nature is. Breeding grounds for birds, These elements can also be found in my paintings. I note the characteristics of the landscape. This painting is about the muddy wetlands, between the land and water, This is usually, More or less stable. There is ebb and flow, waxing water. The Wadden area is so A beautiful nature area and Special Precious For our country.

But then, a year later, someone suddenly stands in front of my painting, because they had to be in the hospital. And it was seen and gave some awareness, like I was told that this woman felt that she was in the vast land. She was drawn into the picture to the horizon and a feeling of tranquil feeling of rest came over her. Something she needs in a busy hectic Life where she had just lost herself in restlessness. Is n’t that is beautiful, that the image I paint can connect with anyone, and "touches" a soul?!

Lees meer >> | 749 keer bekeken